Dit wordt dan weer het laatste verslag van 2017. Ik ben zondag om 7.00 op Amsterdam Schiphol aangekomen. Ik was om 10.00 uur thuis. De koffer is weer leeg en kan weer opgeruimd worden.
Zoals ik vorige week al had geschreven, was het in Isiolo een heel ander Kenia dan ik tot nu toe had meegemaakt. Je zou bijna zeggen, Isiolo was het einde van de wereld tot vorig jaar toe. De geasfalteerde weg ging tot Archers Post. Dit is 30 kilometer ten noorden van Isiolo. In Isiolo is het een heel ander klimaat dan wat ik tot nu toe meemaakte. Eerst draaide de weg van Nanyuki rond Mount Kenya. Deze weg ligt op 2000 m. hoogte. Dan juist 20 km. ten noorden van van Isiolo wijkt de weg naar het noorden af. Dit is de weg naar Ethiopië. Als de weg afwijkt, gaat de weg omlaag en daalt af tot ongeveer 800m. Dat betekent, dat het warmer wordt. Er valt ook veel minder regen en landbouw is bijna niet mogelijk.
Maandagmorgen zijn Francis Ngige en ik naar Buffalo Springs gereden http://www.onskenia.nl/parken/Samburu.htm, omdat dat het dichtstbij was. We waren al wat laat, daarom gingen we naar het dichtstbij gelegen park. Een dagje een Nationaal park bezoeken is altijd een dure bezigheid. De toegang kost $70.00. Gelukkig was het ook geldig voor Shaba National Park. Deze parken kun je op internet vinden. In het park viel al snel op wat het typische van de streek was. Dat was de Gerenuk gazelle en de Dikdik. De Gerenuk gazelle is een soort gazelle met een hele lange nek en heel hoog op de poten. Het dier gaat vaak op de achterpoten staan om bij de bladeren van de struiken te komen. Dit dier leeft in hele droge gebieden evenals de Dikdik. De laatste kan zonder water overleven. In de bladeren, die de Dikdik eet, zit voldoende water voor hen. We gingen daar zo snel mogelijk op zoek naar de rivier. Vanwege de droogte zijn de dieren, dicht bij de rivier om toch voldoende voedsel te vinden. De rivier de Ewaso Nyiro begint in de Aberdares. Het is de noordelijke grens van de Buffalo Springs. Het is een grote brede rivier, maar niet diep. Door de regen hoger op in de Aberdares is het water van de rivier bruin door de klei.
Na de lunch zijn we naar het Shaba National Park gegaan. Dit is ten oosten van de geasfalteerde weg. Dit is ook het park, waar de beroemde film “Out of Afrika” is op genomen. Hier heeft ook een leeuw geleefd, die de zorg op zich nam om een kalf op te voeden i.p.v. het op te eten. Hier zagen we de Grevy Zebra. Dit is een Zebra soort waar de strepen veel dichter bij elkaar liggen dan bij de normaal bekende zebra’s. Het land was bezaaid met oud vulkanisch materiaal, stenen en rotsblokken. Hier in het Shaba Park zagen we de Reticulated giraf https://en.wikipedia.org/wiki/Reticulated_giraffe, veel Dikdiks( kleine antiloop achtigen van 28 cm hoog) , waterbuffels en veel Grevy zebra’s.
Tijdens de lunch zagen we de verslagen van de discussies voor het supreme court i.v.m. de uitslag van de verkiezingen. Dit vraagt alle aandacht. Gelukkig zijn er geen demonstraties.
Het Isiolo Grant Hotel ziet er op het eerste gezicht mooi uit. Maar het is echt door een locale bouwer gebouwd zonder goede architect. Er zat b.v. een kier in het raam, waardoor het lijkt of het continue stormt. Het stopcontact zit midden op de muur. Als het bed tegen de muur wordt gezet, kun je er niet bij. Het bed blokkeert hoe dan ook het raam. De indeling van de kamer is niet goed berekend. Het raam van de badkamer kan niet open. De treden van de trap hebben verschillende hoogtes. Er zijn wel mooie tegels gebruikt, maar het is niet af.
Dinsdag zijn we naar het Samburu National Parc gegaan. Dit ligt ten noorden van de rivier de Ewaso Nyiro. Het is genoemd naar de stam, die in dit gebied woont. Veel van deze mensen leven nog traditioneel zoals de Masai. Hier zagen we veel dieren langs de rivier. We zagen hier veel Oryxen.
Dit zijn grote antiloopachtigen met lange rechte hoorns op de kop. We zagen ook veel olifanten. Er groeien ook veel struiken met doorns en Francis had daardoor in twee banden grote doorns. Gelukkig zag hij dit op tijd en kon de tubeless banden gemakkelijk “geplakt” worden. ’s Avonds viel de elektriciteit in het hotel uit, daarom moest ik naar een andere kamer verhuizen, waar ik wel elektriciteit van de generator had.
Woensdag ochtend wilden we naar het Lewa conservancy gaan.http://www.lewa.org/
Dit is ten zuiden van Isiolo. Ik probeerde nog informatie in het hotel daar over te vragen, maar de manager was er niet. Daardoor gingen we voor niets naar dat conservancy. Je kunt daar alleen een afspraak maken via internet. Je moet er boeken voor een lodge. De prijs voor een overnachting was $1100.00. Dan kun je ook de dieren bekijken en wordt je rond gereden over het terrein. Het is particulier terrein van “boeren”, die ook de wilde dieren zoals, de neushoorns beschermen. Het terrein is ongeveer 25.000 hectare groot. Er zijn in Kenia meer van dat soort bedrijven. Een ander bedrijf is van Kukki Galman, een Italiaanse en schrijfster van het boek “dromen van Afrika”. Deze bedrijven hebben ook faciliteiten voor toeristen. Heel exclusief. Dit was natuurlijk buiten mijn begroting. We zijn terug gegaan naar het hotel en hebben daar gevraagd, wat er nog mee te doen was in de omgeving. Ze vertelden er over het Kalama Conservancy. Dit is een soort beschermd natuur gebied, wat door de lokale bevolking wordt ontwikkeld om extra inkomen te hebben en daardoor de mensen gezamenlijk te ontwikkelen. Een soort coöperatie dus. Ook daar bleken er meerdere van te zijn in de omgeving.
http://www.nrt-kenya.org/kalama/
Dit Kalama conservancy ligt tegen het Samburu National park. Ik werd er als resident gezien, omdat ik Swahili sprak en hoefde daarom maar 500 shilling entree te betalen. (€5.00). We kregen een gids mee met geweer. De gids dacht , dat we dieren wilden zien en nam ons via een achteringang mee naar het Samburu National Park, want wegens de droogte waren alle grote dieren naar de rivier vertrokken. We zagen alleen Dikdiks en vulturine guineafowls, die in droog gebied kunnen overleven.
Vulturine Guineafowls
Dat was niet onze bedoeling, we wilden geen risico lopen door illegaal het park te bezoeken. We zijn dus terug gegaan en daarna nog even verder naar het noorden gereden om te zien of er nog iets bijzonders te zien was. Daar werd het echter zeer dun bevolkt en waren er bijna geen dorpen meer. De conclusie was dus, dat we het in de streek wel gezien hadden. Francis wou woensdagavond de auto gaan wassen en ging nog even met de auto naar de stad en kon niet meer starten. Hij kreeg de auto niet meer aan de gang. Hij vroeg de hulp van een technicus, maar die kwam niet, omdat het al avond was. Donderdag bleek, dat het stof de oorzaak was. Hij had gelukkig een spuitbus om de luchtfilter schoon te maken en dat bleek te helpen.
Donderdag zijn we daarom weer vertrokken en hadden besloten om op de terugweg in Nakuru te stoppen en dan vrijdag het Nakuru National park te bezoeken. Ik was daar in 2010 al eens geweest, maar dat was dus al weer lang geleden. Het was daar het echter koud en nat. We hebben bij Hotel Kunste overnacht.
http://www.kws.go.ke/lake-nakuru-national-park
Vrijdag zijn we naar het park gegaan en we hadden geluk, het was tot in de middag mooi weer. Dit keer zagen wel wel een paar leeuwen, die door Baboons actief gemaakt waren. De Baboons gingen staan schreeuwen op 15 m afstand van de leeuwen. Waardoor de leeuwen in hun slaap gestoord werden en die kwamen dus overeind. Er waren nu niet veel Flamingo’s. Een paar jaar geleden had het veel geregend en daarna is het water zoveel gestegen en niet meer gezakt, zodat de flamingo’s er geen voedsel meer konden vinden. Die waren dus grotendeel naar elders vertrokken. We hadden tijd om het hele park rond te rijden. Op het eind zagen we een grote kudde Buffalo’s en een Saddle bill ooievaar, die we nog niet hadden gezien. Toen wij ons rondje gereden hadden begon het te regenen. Tijd te gaan lunchen en daarna naar Eldoret terug te rijden. Dit was gevaarlijk, de weg was af en toe wegens de heuvels driebaans, waar door er veel ingehaald werd. Dit leverde af en toe bijna frontale botsingen op. Gelukkig kwamen we juist voor het donker in Eldoret aan.
http://www.biodiversityexplorer.org/birds/ciconiidae/ephippiorhynchus_senegalensis.htm
Vrijdag werd ook gekleurd door de uitspraak van het supreme court in Kenia. Vier van de 6 rechters van het supreme court stelden vast, dat er bij het tellen van de verkiezingen voor de president te veel fout was gegaan, te veel dingen waren niet volgens de grondwet verlopen. De Uitslag van de presidentsverkiezing was dus van nul een generlei waarde. De presidentsverkiezingen moeten binnen 60 dagen opnieuw gedaan worden. De huidige verkozen president Uhuru Kenyata was het niet met de beslissing eens, maar hij legt zich toch bij de uitspraak van het Hoge Gerechtshof neer. De week werd in Kenya ook bepaald door de beslissing zes maand geleden, dat het gebruik van plastic tassen voor de boodschappen verboden werd. Fabrikanten protesteerden, dat ze meer tijd nodig hadden om andere soorten tassen te maken. De rechtbank zei echter, dat ze lang genoeg wisten, dat plastic tassen verboden zouden worden. Het was inderdaad hard nodig. Overal ligt het vol met plastic. De zwarte plastic tassen zie je zelfs in de bomen hangen. De bermen van de wegen in de steden en de beken in steden liggen vol met plastic. Het is een enorme troep.
Zaterdag had ik nog één wens. De ochtend had ik nog tijd en ik wou graag nog eens oorspronkelijk bos zien. Ik had een week er voor gehoord, dat er bij het dorp Flax nog een oorspronkelijk stuk bos zou zijn. Geen aangeplant bos. We gingen dus naar Flax, 30 kilometer van Eldoret. Maar in het dorp kon niemand ons vertellen, waar het bos zou zijn. Een mevrouw vertelde ons, dat het verderop allemaal akkers waren. We gingen dus maar weer terug. Bij de hoofdweg zag ik gelukkig een stuk bos, waar geen dennenbomen, eucalyptussen of cipressen stonden. We stopten en parkeerden de auto. Het was inderdaad een stuk oorspronkelijk bos. In de eerste boom naast de berm van de weg zag ik al meerdere orchideeën groeien. Daar hebben we twee uur rondgekeken. We zagen meerdere bomen met verschillende soorten orchideeën. We zagen struiken met vier soorten parasieten er in en veel bomen waren bedekt met korstmossen. Er waren ook veel soorten planten en de grond was bedekt met honderden restanten van termieten heuvels. Er liepen veel vrouwen rond met grote bossen brandhout op de rug. Dit was dus echt een bos, wat nog een stukje originele natuur was. Dat was in de omgeving dus ook een zeldzaamheid geworden. Nu kon ik dus rustig vertrekken. Ik had niet alleen wilde dieren gezien, maar ook allerlei bizondere planten.
Tot slot zijn we bij Rose Wood restaurant gaan eten en daarna was het tijd om de koffer in te pakken. Om 16.00 uur was het tijd om naar het vliegveld te gaan. De reis verliep zonder problemen en ik was dus gisteren morgen om 10.00 uur weer thuis.
Dit was dan het laatste verslag uit Kenia in 2017. Zoals het er nu uit ziet was dit ook echt het laatste verslag uit Kenia.
Ik hoop, dat jullie op deze manier een stukje inzicht gekregen hebben: wat ik daar deed en ook hoe het er aan toe gaat in een ontwikkelingsland als Kenia.