We zijn weer een week verder en het gewone leven is weer begonnen. De spanningen van de verkiezingen zijn weer voorbij. Gelukkig hebben we het hier rustig gehad. Het was te rustig en wat saai. Het zou niet zinvol geweest zijn om naar Oeganda te gaan. Het is regentijd en daar kun je dan geen grote dingen doen, want ’s middags regent het.
Zondag ben ik op het eind van de middag nog gaan lopen, omdat het leek, dat de buien voorbij waren. Ik heb anderhalf uur rondgelopen hier in het zuidoosten, aan de rand van de stad. Het was echt langs het platteland. Ik zag nog weer een ander soort orchidee. Het is een tridactylus. Ze waren aan het bloeien. Het zijn trossen met hele kleine bloemetjes.
Maandag 14 augustus begon hier dus weer het normale leven, maar mensen waren blijkbaar nog onzeker, we zagen op de kliniek in de St. Emanuel kerk maar 15 patiënten en waren om 14.30 al terug. Op de terugweg ben ik langs de bank gegaan om te pinnen. Dat ging helaas mis. Ik probeerde drie maal te pinnen, maar er kwam geen geld uit de automaat en daarna verscheen de melding “out of order” Toen ging ik naar het apparaat er naast en kreeg de melding, dat ik de dag limiet had overschreden. Ik heb toen een kleiner bedrag gepind. Dat ging wel. Omdat ik het niet vertrouwde ben ik later mijn bankrekening gaan nakijken. Er was wel twee maal het gepinde bedrag af gehaald. Ik ben dinsdagmorgen naar de bank gegaan om dit door te geven en ik heb gevraagd of dat geld teruggestort kan worden. Dit is helaas nog niet gebeurd. Ik ben vanmorgen (zaterdag nog een keer langs de bank gegaan. Daar zei de klerk, dat het drie werkdagen zou duren. Hij vulde nog een keer een formulier in om het geld terug te vragen en nu met “urgent” er op. Ik hoop, dat het dinsdag weer op mijn rekening staat.
Omdat ik vroeg thuis was, ben ik nog naar de stad gelopen en ben eerst langs plantenverkopers gelopen om te vragen of ze orchideeën kennen. De vader kende ze wel, maar de zoon niet. Ik wees ze aan en ik vertelde, dat ik verderop er één had zien hangen, mogelijk een andere soort. De vader stuurde zijn zoon met me mee om te kijken. Daar aangekomen bleken het varens te zijn. Maar daarnaast stond wel een kleine. De zoon Benjamin Simiyu klom in de boom en bezorgde mij een andere orchidee. In de stad was het rustig. Er was niets van een staking te zien, waar de oppositie leider Rayla om had gevraagd.
Dinsdag was het duidelijker wat warmer. Het had al twee dagen niet geregend. De kliniek was nu wel druk. Er kwamen veel mensen.Zoals ik al schreef: was ik voor het werk opnieuw naar de Equity bank gegaan om mijn geld terug te vragen. Het kwam blijkbaar vaker voor, want het formulier lag klaar bij de bankbediende van de klanten service.
Op woensdag waren we in de plaats Soymining. We hebben afscheid genomen, omdat het voor mij daar al weer de laatste keer was. De vrijwilligers dansten en zongen tot afscheid. Het was daar gezellig, De vrijwilligers hielpen goed om alles goed te laten verlopen.Toen ik thuis kwam, heb ik de Zuid Soedanese jongen gebeld, en gezegd, dat de mogelijke sponsor ook graag een curriculum vitae van hem wou hebben. Ik ben daarna met hem naar de stad gegaan om bij het Kantoor van de “universiteit ” te vragen, hoeveel de inschrijving gaat kosten en wat het iban nummer en de swiftcode is. Dat kon de secretaresse niet vertellen, ze zou het de volgende dag doorgeven. Het inschrijfgeld is 35000 Ksh. per semester. Er zijn vier semesters voor een diploma op leiding en er moet 10.000 Ksh betaald worden voor de stage. Totaal is dit ongeveer €1300,00.
Donderdag zag ik de mail, dat de mogelijke sponsor van Gabriel T. Dak akkoord ging en dat hij bereid is om hem twee jaar te steunen. In de kliniek was het een drukke dag. We zagen 32 patiënten in Umoja. Er waren een paar mensen heel erg ziek, een patiënte met suikerziekte en een kind met malaria en een hele erge longontsteking. De patiënte met en erg hoge bloedsuiker heb ik toch maar naar het ziekenhuis gestuurd ook al wordt er nog steeds gestaakt door de verpleegkundigen. De jongen met malaria heb ik behandeld met een injectie. Meestal zie je dan na zes uur al , dat de ziekte minder ernstig wordt.
Omdat ik nu één sponsor heb gevonden voor de Zuid Soedanese weeskinderen, ben ik donderdagavond laat toch nog aan fundraising begonnen en heb ik het hele adressen bestand doorgekeken en een hele boel mensen het probleem van het schoolgeld voorgelegd. Er heeft al weer iemand toegezegd om een kind te steunen. Ik kan er zelf nog een steunen. Dan moet het voor de derde ook lukken en kunnen ze allemaal weer een jaar verder.
Vrijdag was ook een drukke dag in Marinda. Er kwamen 44 patiënten. Ik heb nog nooit zoveel kinderen met schurft gezien als op vrijdag. Dat is in die omgeving blijkbaar echt een probleem. Mijn collega Harrie zag veel mensen met “Jiggers” of wel zandvlooien. Deze gaan in de tenen en voeten zitten als men op blote voeten loopt. Dit kan ernstige infecties van de benen geven, waardoor mensen soms doodziek worden. Ik was pas om 17.20 thuis. Daarna gingen Harrie en ik nog naar de lokale Rotary club. Er waren nu drie leden. Ze hebben hier het systeem van Happy dollars. Op het eind van de bijeenkomst geeft iedere aanwezige een dollar voor iets goeds wat ze deze week hebben meegemaakt. Voor mij was dat dus, dat er door mijn bemiddeling twee hun schoolgeld krijgen. Ik werd natuurlijk bedankt vor de bemiddeling. Daarna zijn Harrie en ik met een van de Rotaryleden in de stad gaan eten, simpel maar lekker.
Vandaag zaterdag ben ik gaan wandelen op de Mount Elgon.
https://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Elgon_National_Park
De watchman had een gids voor mij geregeld. Ik kon gelukkig met ons team mee rijden. Zij hadden een actie op gezet om schoolkinderen voor de jiggers te gaan behandelen en hen schoenen te verstrekken. Dit was in Salama, het dorp, waar ik ook wou gaan wandelen. Bij de school kwam de gids mij oppikken en we hebben rondgelopen over een deel van de berg met bos. We moesten ons eerst op het kantoor van het bosbeheer melden. Ik moest een handtekening in het gastenboek zetten en daarna mochten we verder door het bos lopen. Helaas was er niet veel origineel bos meer. Er waren veel Eucalyptussen aan geplant en veel Cypressen, want die groeien snel. Er waren dus niet veel mooie planten te zien. Bovendien liepen er veel mensen in het bos om hout te halen voor thuis.
Ik heb in ieder geval de beroemde Elgon Ceder gezien. https://en.wikipedia.org/wiki/Juniperus_procera Dit zijn prachtige grote bomen. Daarin zaten heel hoog in de boom: Orchideeén en er was niet een bos door de wind naar beneden gevallen. Jammer voor mij.
Ik had geluk, het was mooi weer om te wandelen. We hebben 13 kilometer gelopen met een hoogte verschil van 650 meter. Dat was dus een flinke wandeling. Ik heb een bromfietstaxi genomen om Naar Endebess Bluff te gaan. 9 Uitzichtspunt!) In Endebess Bluff stond er een Matatu klaar. Binnen 1 uur was ik terug in de stad( 40 Kilometer)
