Hallo allemaal,
Daar ben ik weer. Is het rustig bij jullie en hebben jullie mooi vakantie weer? Hier gaat het goed. De dag begon mooi en zonnig. Nu begint het te betrekken, maar het is rustig. Deze week werd natuurlijk bepaald door de aanstaande verkiezingen. Het is nog twee dagen en vandaag en morgen mag er geen campagne meer worden gevoerd. Het is dus rustig, er komen geen auto’s met veel lawaai meer langs. Gisteren was dat in de stad nog wel het geval. Elke dag wordt er over de verkiezingen gesproken, zal het rustig blijven of zal er onrust komen. De kranten staan er dagelijks vol van. De politieke leiders zijn blijkbaar elke dag op stap geweest om een andere plaats te bezoeken. Daar komen dan grote massa’s mensen op af. Mensen worden daar voor ook betaald. Gisterenmiddag in de stad zag ik de laatste politieke optochten. Grote vrachtwagens vol met mensen in de shirt van de partij en er lopen veel mensen achteraan. Men vertelde mij, dat alle mensen, die er achter lopen 50 Ksh ontvangen. Op zich is dat natuurlijk niets, maar als dat overal gebeurt lopen de onkosten toch aardig op. Telkens is dan de vraag, wie betaalt dat? Is het een vorm van investeren? Als je gekozen wordt kun je het terug verdienen. Er wordt niet gezegd, dat de partij dat allemaal betaalt. Er wordt er wel bij gezegd, dat de president de rijkste man van het land is en zijn maat de vice president William Ruto heeft in korte tijd ook aardig wat geld verzameld. In de kerk wordt dan ook vaak voor een vreedzaam verloop van de verkiezingen gebeden. De corruptie wordt telkens genoemd.Vanmorgen werd er een brief van de bisschoppen uitgedeeld. Ze dringen er ook op aan om de goede persoon te kiezen, die betrouwbaar is en dat de corruptie wordt aangepakt. Op het eind van de mis gaf de priester uitleg, wat er in de Keniaanse grondwet staat over de verkiezingen en daar moet men zich aan houden. Er is een winner en een verliezer. De laatste moet accepteren, dat hij verloren heeft.
Wij hebben het nu rustig en hebben het advies in de buurt te blijven. Gisteren wilde ik gaan wandelen op Mount Elgon, maar dat mocht niet i.v.m. de veiligheid. De komende vier dagen gaan we niet naar de buitenposten. Een deel van de werkers is naar huis om te kunnen stemmen. Voor ons is het advies om niet door de stad te gaan. Mijn collega Harrie Neys en ik hebben dus besloten om hier gewoon af te wachten en zijn niet naar Oeganda gegaan. De twee vrouwelijke collega’s en de arts, die stage loopt met ons, is vrijdag ook vertrokken. Ze zijn naar Jinja in Oeganda gegaan. Hier in Kitale zelf verwacht men eigenlijk geen problemen. Men zegt: hier wonen mensen van alle stammen van het land. Van alle 44 stammen wonen er mensen. De stad is heel gemengd en men verdraagt elkaar.
In Nederland verwacht men blijkbaar meer, dat er hier onrust komt, dan hier. We hebben een bericht van buitenlandse zaken gehad, om uit de buurt van massa bijeenkomsten te blijven. Er was geen advies om het land te verlaten. Hier was het toch wel een beetje spannend, want vorige week vrijdag is het hoofd van de technische afdeling van de kiescommissie vermoord. De vraag was waarom. Hij was op vrijdag met een jonge vrouw van 21 iets gaan drinken . Hun lijken zijn zaterdag in het bos gevonden, ze waren gewurgd, Hij was in zijn ondergoed. Misschien was het dan wel helemaal geen politieke moord, maar een relatieprobleem. Misschien was er iemand anders jaloers. Maar toch wordt het tot nu toe gezien als een politieke moord. Maandag hoorde ik ook van mijn tolk, dat hij zaterdag een week geleden naar een begrafenis van zijn zwager was geweest. Deze was ook vermoord, omdat hij de huidige regering steunde. De inbreker bij de vice president was een Somaliër. Daar is later niet meer zo veel over geschreven. Hij zou ook handlangers hebben gehad.
In de klinieken is het nogal wisselend. Op de ene plaats is het erg druk en op de andere plaats maar half. Het is duidelijk regentijd. Ik zie meerdere mensen met longontstekingen en met malaria. Dinsdag hadden we een bijeenkomst met de staf. Mijn collega Harrie hield een praatje over bloedarmoede. Met name dat er veel bloedarmoede voorkomt door vitamine B 12 tekort. Vleesproducten zijn voor veel mensen te duur. Sommigen eten maar éénmaal in de maand vlees. Ook groenten worden vaak te weinig gegeten. Er was mij ook gevraagd een praatje te houden en ik heb me voorbereid om iets over cholera te vertellen, maar elke dag hebben de medewerkers te veel haast om naar huis te gaan. Na de verkiezingen zeggen ze .
Woensdag arriveerde er een Zweedse collega, die een soort stage loopt. Ik dacht eerst, dat ze nog student was, maar ze is bijna specialist. Ze loopt hier ook zes weken mee. Donderdag was ze met mij mee gegaan en heeft ze gekeken, hoe ik werk en wat ik constateer. Ze heeft al wel wat geleerd, dingen die ze thuis niet ziet. Ze is nu naar Oeganda en donderdag wordt er beslist of we vrijdag weer gewoon werken. Dan schiet het voor ons al weer op, voor mij nog twee weken werken.
Donderdag gingen we weer langs een healthcenter om vaccins te halen en testen om HIV te testen. Dit word door de overheid verschaft. We kwamen bij Kwanza Healthcenter, maar er was geen patiënt te zien. De verpleegkundigen in overheidsdienst staken nog steeds.
Donderdagavond hebben Harrie en ik nog wat zitten dubben of wel of niet naar Oeganda zouden gaan. Harrie was nog gebeld door zijn vrouw en kleinkind om wel te gaan. Hij heeft daarna nog een Nederlandse gebeld hier in de stad, die hier al jaren woont. Zij ging ook niet weg. Ze had wel gehoord, dat er hier en daar wordt voorbereid voor rellen, maar ze hebben het op elkaar begrepen en niet op Europeanen. Zij bleef ook gewoon thuis. Toen hebben Harrie en ik ook besloten om gewoon hier te blijven en maar veel moeten gaan lezen en tv kijken.
Vrijdag was het droog en we gingen naar Marinda 30 kilometer hier vandaan. We moesten weer langs een ander Healthcenter Kobos. Dat zag er pas geschilderd en fris uit. Er was geen patiënt te zien, alleen een bewaker en iemand van de civiele dienst. Er was wel een verpleegkundige om de vaccins te verstrekken. In Marinda was het druk. We zagen 46 patiënten. Ook de moeder- en kindkliniek was druk. Er komen veel vrouwen voor familie planning . Ze krijgen bijna allemaal de prikpil of de onderhuidse inplant, die voor drie jaar werkt. De pil weten blijkbaar velen nog niet goed te gebruiken. Die wordt te vaak vergeten of niet geslikt.
Om 17.30 zijn Harrie en ik weer naar de lokale Rotary club gegaan. Er was maar één lid , een roteracter (jong aspirant-lid) en het aspirant-lid father Benjamin Kemboy. Later kwamen er ook nog weer de drie jonge musici bij. Ze kwamen verslag uit brengen over hun activiteiten en hopen natuurlijk hulp te krijgen voor hun opvang van de straatkinderen. Het is bewonderenswaardig hoe ze dat doen , maar de father had blijkbaar ook ervaring met dit soort problematiek. Hij had een aantal goede adviezen om de opvang van de straatkinderen effectiever te maken. Ik heb de musici ook gevraagd of ze een mogelijkheid wisten, zodat ik op een keyboard zou kunnen spelen. Ze dachten dat ze wel iets wisten. Tot slot wilde father Benjamin Kemboy ook nog een afspraak met ons maken. Dat wordt donderdagmorgen.
Gisterenmorgen ben ik eerst om 9.00 uur naar de stad gelopen. Dat is een dik half uur lopen. Onderweg zag ik black and white Hornbills (neushoorn vogels). Deze had ik nog nooit eerder gezien. Dit zijn grote vogels van deze streek. Helaas kon ik ze in de boom niet goed op de foto krijgen. Ik ben de markt op gelopen om te zien, wat voor groenten en fruit er nu te koop zijn. Er is natuurlijk lang niet zo veel keus zoals bij ons. Er zijn veel soorten bladgroenten. Er zijn bananen, maar toch ook niet veel, sinaasappelen, avocado’s en watermeloen. Er zijn ook een soort stekelige vruchten uit de komkommer familie, maar ze weten niet hoe ze heten. Ze noemen het ook tomaten.Toen ik langs het ziekenhuis liep, zag ik zwervers in een vuilniscontainer liggen, die zochten nog naar etensresten. Ik vindt het dan moeilijk, wat ik er mee moet doen. Zijn het verslaafden, zijn het geesteszieken? Soms lopen ze achter je aan en als je alleen bent krijg je het gevoel, dat ze je misschien willen bestelen. Soms lopen ze een hele straat achter je aan.
Gisterenmiddag ben ik naar Gabriel T. Dak gegaan. Hij zou me meenemen naar het kantoor van de musici. Ik heb twee uur gewacht bij de Zuid Soedanezen . Ik heb dan ook aardig gezien hoe ze samen wonen. Na twee uur was de musicus nog in vergadering met de familie en had hij geen tijd voor ons. Het was wel gezellig bij de Zuid Soedanezen. Ze kunnen blijkbaar goed met elkaar over weg. Gabriel en zijn zus zijn de leiders. Ook zij blijven zo veel mogelijk thuis i.v.m. de verkiezingen. Ook al zijn ze zwart, ze zien er toch duidelijk anders uit dan de Kenianen. Ze zijn : tall, slim and very black zeiden ze zelf. Ze zijn inderdaad allemaal lang en smal en erg donker. Ze zijn allemaal Dinka’s.
Omdat de afspraak met de musicus niet doorging zijn we nog even naar de stad gegaan om een fotokopie te maken van de brief , omdat Gabriel is aangenomen op de Universiteit van Eldoret ,afdeling Kitale, om public Administration te studeren. Voor hem heeft zich een sponsor gemeld, Deze moet er nog over nadenken. Voor de drie kinderen op de lagere school heeft zich nog niet iemand gemeld, die zegt dat hij of zij het schoolgeld van de kinderen nl. samen €330 kan betalen. De andere kinderen hebben allemaal een sponsor. Een Canadese vrouw betaalt de huur en ook een deel van het schoolgeld. Na het maken van de fotokopie, kwamen we een andere Zuid Soedanese jonge man tegen. Hij was de voorzitter van de groep. Hij studeerde ICT. Hij volgt ook een opleiding om een diploma te halen zoals dat hier heet. Om bachelor te halen of master is te duur. Met een “diploma”hebben ze al veel mogelijkheden om te solliciteren.
Dit was het dan weer voor deze week. Het is nu 15.45 uur en het regent, dat het giet en het dondert ook. Dus het betekent thuis blijven. weer veel groeten Kitale.
Gerard
