Verslag uit Ndala (Tanzania) 7 0ktober 2018

Alle begin is moeilijk.

Hallo allemaal, familie en vrienden,

Zoals jullie weten ben ik weer in Ndala aangekomen. En ik wil jullie graag op de hoogte brengen van mijn ervaringen. Ik zit nu in een andere situatie. Het is nog frustrerend. Dat zul je in de loop van mijn bericht wel zien. Ik begin vooraan:

In de parking op Schiphol merkte ik, dat ik mijn camera was vergeten. Ik had hem maandag niet klaar gezet. Dat was de eerste frustratie. Ik moet dus foto’s maken met mijn telefoon.

Die hing dus nog netjes in de kast thuis.

Ik ben dinsdag 3 oktober uit Nederland vertrokken. Naast me, in het vliegtuig, zat een jonge man, die uit Amerika kwam en op weg was naar Tabora. Hij kwam daar vandaan, maar woonde al 14 jaar met zijn moeder en zus in Amerika. Hij was met een Amerikaanse getrouwd.

In Dar es Salaam kon ik snel doorlopen, want ik had al een visum en hoefde dus niet in de rij te staan. De taxichauffeur van het hotelletje, wat ik geboekt had, stond al klaar, even Tanzaniaans geld pinnen en we konden gaan. Ik had een klein hotelletje geboekt, 1,5 km van het vliegveld vandaan.
Heel eenvoudig, maar schoon. Ik kreeg wel een code voor de wifi, maar die werkte niet! De volgende ochtend moest ik op tijd opstaan om De volgende ochtend moest ik op tijd opstaan om naar Tabora te
vliegen. Ik kon gelukkig al om zes uur ontbijten. Helaas kon ik niet douchen. Later bleek, dat de receptioniste had vergeten, dit in te schakelen. Dus Mabula vraag het als jij hier komt!!

Op het vliegveld bleek dat mijn ticket niet klopte, Er moest een nieuwe ticket gemaakt worden. Na een half uur kreeg ik een nieuwe ticket met het juiste vliegtuignummer van Air Tanzania. Het was een vrij groot toestel, 80 plaatsen en het zat bijna helemaal vol.
Ik had extra bagage, twee koffers. Ik had onderdelen voor de telescopen van Mabula meegenomen en een heleboel medische instrumenten, die ik van dokter Aydinli had gekregen om mee te nemen. Ik had zelf ook nog spullen die ik niet meer nodig had. Alles bij elkaar, had ik 43 kilo in de 2 koffers. Ik moest 20 kilo betalen. Dat was samen 60 euro. Het was anderhalf uur vliegen naar Tabora. De terminal had een opknapbeurt gehad en zag er goed geverfd uit. Ook het platform was uitgebreid tot vlak voor de terminal. Je hoeft niet ver meer te lopen.

Ik moest daarna simkaarten kopen voor mijn telefoon en voor de internet verbinding. Voor de telefoon ging snel. Ik kocht airtel, want dat zou in Ndala een goede verbinding hebben, maar het installeren en het activeren van de dongel ging niet snel. Het lukte niet. De dame heeft zes pogingen gedaan en toen heeft ze een andere simkaart gepakt. Toen lukte het wel. Alles bij elkaar duurde het 2,5 uur!

Daarna konden we naar Ndala rijden. Het is nu over de asfaltweg nog maar goed 50 minuten. Het is 60 kilometer asfaltweg en 8 kilometer zandweg. We waren om 16.15 in Ndala. Maria de hulp stond al klaar, maar het huis was half leeg. Sinds Dokter George Joosten zijn laatste bezoek aan Ndala had gebracht is het huis opgeknapt. Blijkbaar in alle haast. Wegens inbraken waren er in het huis extra roosters aan gebracht achter de ramen. De badkamer was vernieuwd, maar er stond geen gastoestel meer in de keuken. Geen kleerhangers meer in de kast. etc. Dus het werd behelpen.

Wegens de inbraken is de omheining, een muur rond het hele ziekenhuisterrein en personeelswoningen versneld afgebouwd. Ik heb nu elke nacht een bewaker naast het huis. Niet iemand hier uit de omgeving, die zijn niet te vertrouwen, maar een Masai, uit een andere provincie, 400 km hier vandaan.

Ik was bij de zusters uitgenodigd voor het avondeten. Ik zag veel nieuwe gezichten. De groep was uitgebreid. Ik moest ook bij hen ontbijten, want ik kon in mijn huis nog geen thee zetten.

Bij het eerste ochtendrapport in het ziekenhuis, zag ik ook daar veel nieuwe gezichten. Het is blijkbaar gemakkelijker geworden om personeel te vinden. Anderen hadden ontslag genomen. maar ze waren al vervangen voor ze vertrokken waren. Er worden blijkbaar meer mensen opgeleid, dan er vacatures zijn. Men kan niet meer geld aan salarissen besteden. Er zitten gediplomeerden thuis zonder baan. Er was een ook nieuw dokter, Father Chobo. Hij was in augustus afgestudeerd. Zijn studie is deels door de Arnhemse Stichting Bijzondere Noden en door de stichting Tabora betaald.
Er was een nieuwe radiographer. Hij heeft een jaar ondersteuning gehad van de Arnhemse Stichting Bijzondere Noden, omdat zijn vader was overleden en hij niet meer in staat was het schoolgeld te betalen. Men is enthousiast over hem. Ook dokter Vincent Jongen schreef al in zijn verslag, dat deze man zijn vak goed kent. Hij is een aanwinst voor het ziekenhuis. Er waren ook nieuwe clinical officers en er liepen nog drie Tanzaniaanse studenten stage en twee Nederlandse medische studentes.
Na het ochtendrapport werd ik door Zr. Florida, de directrice uitgenodigd naar haar kantoor. Ik werd netjes ontvangen door het aanwezige bestuur. Ze stelden het erg op prijs, dat ik weer was gekomen. Zr. Florida dankt nogmaals voor de financiële steun, die zij had gehad om in Kampala verpleegkunde aan de universiteit te studeren. Ik had haar ook via de Stichting ASBN geholpen. Het was een goede opleiding geweest. Ze zaten met 14 nationaliteiten op de cursus. Ze had veel geleerd. Ook al duurde het wat langer, dan gepland.
Om 10.00 uur kon ik naar de kinderafdeling gaan. Daar was het rustig, Het lag maar half vol. Er waren juist twee kinderen met malaria opgenomen. Daarna ging ik naar de kleine OK. Daar was een verpleger bezig het verband van een patiënt te verwisselen met een botte verband schaar, waar niet mee te knippen viel. De scharen van Aydinli zijn dus zeer welkom. Om 14.30 kon ik de spullen van Aydinli en mijzelf brengen. Scharen, pincetten, hechtsetten en veel wond klemmen, Ze waren er zeer blij
mee. Veel van het instrumentarium van het ziekenhuis is oud en versleten.

Om 17.00 uur ben ik naar het dorp gelopen om te zien of de fietsenmaker al een fiets voor me had klaar staan. Dat was nog niet zo, maar de fietsenmaker Paulo was, blij om me te zien. Hij was mager en had nu een bril, waardoor hij er jong uit zag. Hij was ziek geweest. Hij had een netvliesloslating gehad en was in Dar es Salaam geopereerd en hij had ook naar Moshi moeten reizen voor behandeling. Alles bij
elkaar had dit meer dan 2 miljoen shilling gekost.(1000 euro).
Ik had hem beloofd, dat ik een batterij voor een oude telefoon mee zou brengen. want die was hier niet te krijgen. Ik heb hem ook mijn vorige telefoon gegeven, want ik had er thuis intussen 3 liggen. Bij hem thuis was het te zien, dat hij niet veel had verdiend. Hij was drie jaar geleden begonnen met een nieuw huis. Dit was sinds twee jaar niet verder afgebouwd, Er waren alleen nog maar golfplaten boven de
slaapkamers. De rest was nog hetzelfde.
Thuis gekomen bleek, dat ik nog steeds geen internetverbinding had.

Vrijdag 5 oktober was geen prettige dag. Ik had afgesproken, dat ik om 10.00 uur met de patron (hoofd van de verpleging) van het ziekenhuis naar Tabora zou gaan naar Airtel, om de internetverbinding te activeren. Eerst ben ik naar de kinderafdeling gegaan om te helpen bij het visitelopen. Ik kon beginnen om de dood van twee kinderen vast te stellen. Het ene kind had ik donderdag gezien. Toen was het al niet goed. Het kind had malaria, het had al stuipen gehad en het reageerde niet goed. Het was suf, hersenmalaria. Ik had nog tegen de moeder gezegd, dat het na zes uur beter zou gaan, als de medicijnen waren ingewerkt. Het kind is ’s morgens om 7.00 uur overleden. Het was al wel wakker geweest, maar was weer slechter geworden. Bijna de helft van de opgenomen kinderen had malaria en ernstige bloedarmoede tot 20% van normaal. Het zesde kind, dat ik zag, had koorts en was onrustig. Het werd behandeld voor malaria. Maar ik zag, dat het nekstijf was en dat er een lumbaal punctie
gedaan moest worden. De verpleegkundige vond, dat we eerst de visite af moesten maken. Ik zei, dat ze alles klaar moesten leggen voor de punctie en dat ik die zou doen. Na de ronde bleek er geen steriel flesje op de afdeling te zijn. Ze had geen steriele gazen om de rug te desinfecteren.
Ze wist ook niet hoe ze het kind moest fixeren in de juiste houding. Gelukkig lukte het me bij de tweede poging om op de goede plaats te prikken en kon het sample in een injectiespuit naar het lab gebracht worden. Ik was enorm gefrustreerd. Dit had ik zo nog niet eerder meegemaakt.
Dit was wel een nieuwe verpleegkundige, maar ze had de zaken niet op orde. Gelukkig kon ik de behandeling starten want de diagnose was juist en gisterenmorgen zag ik, dat het kind al een stuk beter was. Ik besprak dit voorval met de directrice, die me uitnodigde voor de lunch.
Ze zei, dat de kwaliteit van de nieuwe gediplomeerden veel slechter was dan jaren geleden. Ze worden op de scholen niet goed begeleid. Velen hebben maar een opleiding van 2 jaar.

Na die frustraties gingen we naar Tabora, om te zien waarom de dongle het niet deed.

Een Dongle is een andere naam voor een USB-Modem voor Mobiel Internet. In deze USB-stick kun je een SIM-kaart doen, en dan steek je hem in een vrije USB-poort van je computer. Na de automatische installatie van de gebruikers-software kun je daarna een verbinding maken met een mobiele netwerk

Bij Airtel, probeerden ze de dongle eerst op mijn laptop en daarna op een ander. Toen werkte het wel. Het lag dus aan mijn laptop. Ze gaf een adres van een ICT deskundige daar in de buurt. Het was even zoeken, want hij was juist naar een ander winkeltje vertrokken. Hij zei, dat het aan mijn windows versie lag maar, omdat alles in het Nederlands was, lukte het niet om het te veranderen. Het lukte niet om de taal om te zetten naar Engels.Toen heeft hij alles op mijn USB stick gezet en heeft er een nieuwe windows 7 opgezet, in het Engels. Toen functioneerde de dongle wel, maar bij het terugzetten was de accu leeg en hij had niet een passende charger. Hij gaf me het advies om dan alles zelf terug te zetten en om de oude versie te deleten. We waren al meer dan twee uur bezig geweest.
Thuis wou ik het advies opvolgen, en klikte de oude versie aan om het te deleten. Ik kreeg zoiets, dat de naam te groot was voor de prullenbak of ik echt het programma wou deleten.
Ik bevestigde dat. Na het deleten bleek, dat ik alles in die map had gedeletet. Al mijn foto’s en verslagen en andere programma’s.
Ik heb nu internetverbinding. Maar ik heb geen antivirus meer en daarom weigert de computer ook om andere programma’s te downloaden. Er is geen veilige verbinding, zelfs Facebook gaat niet open. Ik kan ook niet bij de bank in loggen. Ik ben er gisteren een halve dag mee bezig geweest. Maar het lukte niet om het te verbeteren. Dus morgen kan ik weer naar de deskundige. Ik moet minstens een virusbeschermer hebben. Liefst Bitdefender. Ik kan ook geen Windows office downloaden en geen powerpont. Zelfs gmail is in HTML versie. Dat is zeer onhandig.

Om half zes ben ik de fiets gaan halen, maar de fietsenmaker wou eerst hulp om Engels te leren, Hij had een boek, zoals de cursisten voor de cursus Nederlandse taal voor vluchtelingen. Lezen en vragen beantwoorden om te zien of men het goed . Vlak voor dat het donker  was kreeg ik de fiets.

Vanmorgen ben ik weer naar de kerk gegaan. Dat deed me goed. Dan zie je toch dat er ook hier in 40 jaar veel veranderd is. Iedereen had schoenen aan. Iedereen was netjes gekleed, schoon en zonder gaten. Veel mannen hadden netjes een colbert aan of een net overhemd. Ze zingen altijd goed en de kerk zat behoorlijk vol, meer dan 500 mensen schat ik.

Ik kan dit keer geen foto’s laten zien. Ik had drie foto’s van mijn telefoon gehaald, maar die zijn ook gedeletet. Ik hoop, dat het volgende week weer beter gaat en ik mijn aandacht weer op andere dingen kan richten. Want zoals zuster Florida straks zei er is nog veel te doen, ook al hebben de mensen nog steeds vertrouwen in Ndala hospital. Ze komen nog steeds van ver, omdat ze meer vertrouwen hebben in Ndala Hospital, dan in het ziekenhuis in de buurt van hen. Men komt zelfs van Nkinga Hospital ondanks het feit, dat ze daar specialisten hebben.

Zo hebben jullie weer een indruk van mijn eerste dagen hier in Tanzania.

Mochten jullie nog mensen weten, die ook graag mijn berichten uit Tanzania ontvangen, dan hoor ik het graag, Want ik ben de groep ”
groeten uit Ndala” kwijt. Ik moet die weer samenstellen,

Veel groeten uit Ndala